O hipertenziji i KV riziku

HIPERTENZIJA I BUBREG

Bubreg je jedan od tzv. ciljnih organa koji trpi oštećenje zbog hronične izloženosti njegovog tkiva visokom pritisku i protoku.  Oštećenje bubrega, odnosno razvoj hronične bubrežne slabosti predstavlja jednu od komplikacija hipertenzije. Istovremeno, jednom razvijena bubrežna slabost pogoršava samu hipertenziju i time stvara začarani krug.

Hipertenzija kao uzročnik hronične bubrežne slabosti se nalazi na drugom mestu, odmah iza šećerne bolesti.

Rani pokazatelj zahvatanja bubrega predstavlja nalaz veće količine malih belančevina u urinu stručno označen kao mikroalbuminurija. Sa napredovanjem oštećenja raste i količina izlučenih belančevina koja se sad označava kao proteinurija, dok u krvi dolazi do nagomilavanja materija koje se inače izlučuju putem urina (ureja i kreatinin).

Značaj određivanja mikroalbuminurije leži u činjenici da je to lako dostupna i jeftina dijagnostička metoda koja pored funkcije bubrega indirektno daje širu sliku o oštećenju ciljnih organa u hipertenziji i ima veliki prognostički značaj.

Oštećenje bubrega je poseban faktor rizika koji značajno povećava rizik od nastanka težeg kardiovaskularnog događaja. Bolesnici sa hroničnom bubrežnom slabošću najčešće pre umiru od drugih komplikacija hipertenzije, kao što su moždani ili srčani udar, nego što će bubrežna bolest da napreduje u tolikoj meri da se ukaže potreba za hemodijalizom.

Primarni cilj kod pacijenata sa početnim znacima popuštanja bubrega predstavlja dostizanje ciljnih vrednosti krvnog pritiska kako bi se proces zaustavio, a samim tim smanjio i gubitak belančevina. Kao lekovi izbora se navode lekovi iz grupe ACE inhibitora. Kod uznapredovale forme bolesti lečenje se zasniva na hemodijalizi, odnosno transplataciji bubrega.

Lečenjem hipertenzije i čuvanjem bubrega ustvari štitimo srce i mozak.